Editorial: “Eurovision Executive Supervisor”, μια θέση μόνο για βορειοευρωπαίους | Ήρθε η ώρα του Νότου;

Η αποχώρηση του Jon Ola Sand τον Μάιο του 2020 από την θέση του Executive Supervisor του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision, άνοιξε πρόωρα την συζήτηση για την αντικατάσταση του. Μια γρήγορη ματιά στους προκατόχους του, αρκεί για να αντιληφθεί ο καθένας, ότι στο τιμόνι του διαγωνισμού τα 63 από τα 65 χρόνια ύπαρξης του, στην θέση αυτή βρέθηκαν μόνο βορειοευρωπαίοι. Μήπως ήρθε η ώρα για τον Νότο και αν ναι, υπάρχει κάποιο στέλεχος δημόσιας ραδιοτηλεόρασης από τις χώρες του νότου που μπορεί να διεκδικήσει αυτή την θέση;

Ένα προνόμιο για λίγους

Παρατηρώντας την λίστα των Executive Supervisors του διαγωνισμού από το 1956, όπως αυτή έχει δημοσιευθεί στην επίσημη ιστοσελίδα του διαγωνισμού, βλέπουμε ότι το μοναδικό διάστημα κατά το οποίο υπήρξε στη θέση αυτή κάποιος από τις χώρες του νότου, ήταν τη διετία 1964-1965 ο Miroslav Vilček, από την πανίσχυρη τότε ενωμένη Γιουγκοσλαβία του Τίτου. Ας δούμε αναλυτικά:

  • 1956-1957: Rolf Liebermann (2 διαγωνισμούς) – Ελβετός
  • 1958-1963: Άγνωστος (6 διαγωνισμούς)
  • 1964-1965: Miroslav Vilček (2 διαγωνισμούς) – Γιουγκοσλάβος (Κροάτης)
  • 1966-1977: Clifford Brown (12 διαγωνισμούς) – Βρετανός
  • 1978-1992: Frank Naef (15 διαγωνισμούς) – Ελβετός
  • 1993-1995: Christian Clausen (3 διαγωνισμούς) – Δανός
  • 1996 και 1998-2002: Christine Marchal-Ortiz (6 διαγωνισμούς) – Γαλλίδα
  • 1997: Marie-Claire Vionnet (1 διαγωνισμός) – Γαλλίδα
  • 2003: Sarah Yuen (1 διαγωνισμός) – Βρετανίδα
  • 2004-2010: Svante Stockselius (7 διαγωνισμούς) – Σουηδός
  • 2011-2020: Jon Ola Sand (10 διαγωνισμούς) – Νορβηγία
  • 2021: ;

Στα 65 χρόνια ύπαρξης του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision πέρασαν από την θέση του Executive Supervisor, δέκα διαφορετικά στελέχη της EBU. Οι χώρες καταγωγής τους ήταν εφτά (Ελβετία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Γιουγκοσλαβία, Σουηδία, Δανία, Νορβηγία) και εξ αυτών όπως είπαμε παραπάνω μόνο μία χώρα του νότου,με διάρκεια θητείας μόνο δύο χρόνια.

Είναι η θέση του Executive Supervisor αποκλειστικό δικαίωμα των χωρών του Βορρά; Δεν θα έπρεπε να υπάρχει η πρόβλεψη για την αναλογική και εκ περιτροπής εναλλαγή  στις υψηλόβαθμες θέσεις της EBU ανθρώπων από χώρες που καλύπτουν όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη της Ευρώπης. Η ανάγκη αυτή τώρα είναι πιο επιτακτική από ποτέ, αφού μπορούμε ξεκάθαρα να πούμε ότι η EBU διοικείται αποκλειστικά από βορειοευρωπαίους! Πρόεδρος της EBU αυτή την στιγμή είναι Ιρλανδός, πρόεδρος του Reference Group Γερμανός και Executive Supervisor Νορβηγός!

Φυσικά, τα μέλη της EBU και οι συνδρομές καλύπτουν όλο το φάσμα της ευρωπαϊκής ηπείρου!

Ο Νότος μπορεί;

Εδώ φυσικά έρχεται το ερώτημα αν οι δημόσιες ραδιοτηλεοράσεις των χωρών του Νότου έχουν κάποιο στέλεχος που θα μπορούσε να αναλάβει αυτή την νευραλγική θέση; Αν υπάρχει κάποιος με τις γνώσεις, την εμπειρία, αλλά και την διάθεση για κάτι τέτοιο;

Προσωπικά πιστεύω πως ναι υπάρχουν! Εξάλλου, στο νότο υπάρχουν οι τηλεοπτικοί κολοσσοί της RAI και της TVE, σε Ιταλία και Ισπανία αντίστοιχα. Δύο πολύ μεγάλοι τηλεοπτικοί σταθμοί, με μεγάλες παραγωγές, στελέχη με τεχνογνωσία, αλλά και ιστορία στο διαγωνισμό.

Πάμε τώρα και στην δικιά μας γειτονιά. Μπορεί η ΕΡΤ να μην έχει δείξει διάθεση να διεκδικήσει κάτι τέτοιο τα τελευταία χρόνια, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με το ΡΙΚ!

Η δημόσια τηλεόραση της Κύπρου ανταγωνίζεται στα ίσα τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, τερματίζοντας πολλές φορές πρώτη στον πίνακα της ημερήσιας τηλεθέασης. Έχει εμπορικότατο πρόγραμμα και μπορεί να καυχηθεί ότι έχει έντονη παρουσία στα social media, πραγματοποιώντας με επιτυχία την μετάβαση της στην νέα εποχή.

Μερίδιο όλων των παραπάνω εκτός φυσικά από το άξιο προσωπικό του, πιστώνεται και στον Μιχάλη Μαραθεύτη, που από το 2017 είναι ο γενικός διευθυντής του ΡΙΚ.

Φυσικά στα επιτεύγματα του ανήκει και η εντυπωσιακή πορεία της Κύπρου τα τελευταία χρόνια στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision, με συμμετοχές που ξεχωρίζουν και συζητιούνται ακόμα και σήμερα. Βέβαια ο μεγάλος του στόχος είναι η νίκη, που δεν θα αργήσει να έρθει αν αυτός και η ομάδα του, συνεχίσουν με το ίδιο πείσμα και ενθουσιασμό.

Ο χρόνος μέχρι το Μάιο του 2020 είναι αρκετός και οι υποψήφιοι που θα εμφανισθούν φαντάζομαι αρκετοί, αλλά η περίπτωση του Μιχάλη Μαραθεύτη νομίζουμε ότι αξίζει να εξετασθεί από τους υπεύθυνους στα κεντρικά γραφεία της EBU στην Γενεύη!

Εμείς οι Έλληνες έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε όποιο ρόλο μας ανατεθεί, γιατί λοιπόν όχι και σε αυτό;

1 reply
  1. Βαγγέλης
    Βαγγέλης says:

    Δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο η Γαλλία ή η Ελβετία είναι βορράς, αλλά ας πούμε ότι μέχρι τώρα επιλέγουν μόνο από μεγάλες και πλούσιες χώρες. Κανέναν γερμανό δεν βλέπω στη λίστα οπότε κάτι μου λέει ότι προς τα εκεί θα στραφούν. Ή μάλλον γερμανίδα, όπως έγινε και στην Κομισιόν :-Ρ

    Απάντηση

Υποβολή Σχολίων

Θέλετε να συμμετέχετε στη συζήτηση;
Μη διστάσετε!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *