Αφιέρωμα: Τα comeback των νικητών και η τύχη τους!

Δεν είναι λίγες οι φορές που παλιοί νικητές του διαγωνισμού, κάνουν την επιστροφή τους και γίνονται ξανά φαβορί για τη νίκη, τραβώντας όλα τα φώτα πάνω τους. Είναι όμως αυτή καλή κίνηση; Τι παραπάνω έχουν να κερδίσουν; Μπορούν να καταφέρουν μία ακόμη νίκη ή έστω μία καλή θέση ή θα καταποντιστούν;

Στο αφιέρωμα αυτό, θα δούμε τους νικητές του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision που επέστρεψαν ξανά στην σκηνή, διεκδικώντας για άλλη μία φορά το βραβείο, καθώς και την κατάληξη που είχαν την τελική βραδιά. Την διαδρομή αυτή θα την ξεκινήσουμε από τον παλαιότερο στον νεότερο.

Το ταξίδι μας ξεκινάει από το πολύ μακρινό 1956 την Ελβετία εκπροσωπεί η Lys Assia με το τραγούδι Refrain και αναδεικνύεται η πρώτη νικήτρια της Eurovision. Η ίδια επέστρεψε τις δύο επόμενες χρονιές εκπροσωπώντας και πάλι την χώρα της, καταλαμβάνοντας την 8η και 2η θέση αντίστοιχα.

Το 1957 η Corry Brokken εκπροσώπησε την Ολλανδία, με το τραγούδι Net als toen, καταλαμβάνοντας την 1η θέση ανάμεσα σε 10 υποψηφίους. Όμως, δεν είχε την ίδια τύχη την επόμενη χρονιά, αφού η συμμετοχή της Heel de wereld, κατέλαβε την 9η θέση ανάμεσα σε 10 πάλι υποψηφίους.

Το 1961, το αγαπητό Λουξεμβούργο που από την τελευταία εμφάνιση του το 1993 δεν το έχουμε ξαναδεί, εκπροσωπήθηκε από τον Jean-Claude Pascal, ο οποίος ερμήνευσε το Nous les amoureux, καταλαμβάνοντας την 1η θέση ανάμεσα σε 16 άλλους συμμετέχοντες. Ωστόσο, επανήλθε ξανά μετά από 20 χρονιά, με το τραγούδι C’est peut-être pas l’Amérique αλλά περιορίστηκε στην 11η θέση.

Περνάμε ένα χρόνο αργότερα τώρα και στην Isabelle Aubret, η οποία εκπροσώπησε τη Γαλλία με το τραγούδι Un premier amour, κατακτώντας το τρόπαιο. Η Isabelle, επιστρέφει ξανά στο διαγωνισμό μετά από 6 χρόνια, με το τραγούδι La source, κατακτώντας την 3η θέση.

Από το 1962, πηγαίνουμε στο 1964 και την νικήτρια Gigliola Cinquetti, με την Ιταλία, η οποία μας ερμήνευσε Non ho l’età. Επιστρέφει όμως ξανά, το 1974 με το τραγούδι Sì και χάνει τη νίκη από τους ABBA και το θρυλικό Waterloo.

1973 και το Λουξεμβούργο παίρνει άλλη μία νίκη με την Anne-Marie David και το τραγούδι Tu te reconnaîtras. Το 1979, η Anne-Marie, εκπροσώπησε τη πατρίδα της, την Γαλλία, με το Je suis l’enfant soleil, καταλαμβάνοντας την 3η θέση.

Το 1978, το Ισραήλ παίρνει την πρώτη του νίκη στο Θεσμό, με τους Izhar Cohen & the Alphabeta και το A-Ba-Ni-Bi. Ο Izhar ωστόσο, έκανε comeback στο διαγωνισμό το 1985, τραγουδώντας μας Olé, Olé και κατακτώντας την 5η θέση ανάμεσα σε 19 υποψηφίους.

Επόμενος σταθμός, η Eurovision 1980. Την Ιρλανδία, εκπροσωπεί ο Johnny Logan, με το What’s Another Year και σηκώνει το βραβείο. Η μία νίκη του, φαίνεται ότι δεν ήταν αρκετή αφού επέστρεψε στο διαγωνισμό το 1987, με το αγαπητό μέχρι και σήμερα Hold Me Now, σηκώνοντας ξανά το τρόπαιο και κάνοντας τον, τον μοναδικό διπλό νικητή της Eurovision. Σε αυτές τις δύο νίκες τους ως ερμηνευτής, θα μπορούσε να προστεθεί και η νίκη του ως συνθέτης του τραγουδιού Why Me, της Linda Martin η οποία ήταν η νικήτρια του διαγωνισμού το 1992.

Το 1985, τη Νορβηγία εκπροσώπησε το duo Bobbysocks!, με το τραγούδι La det swinge, παίρνοντας την 1η θέση. To duo αποτελούνταν από τις Hanne Krogh και Elisabeth Andreassen. Η Hanne, συμμετείχε ξανά στο διαγωνισμό το 1991, ως μέλος των Just 4 Fun, οι οποίοι περιορίστηκαν στην 17η θέση. Η Hanne, έχει στο παρελθόν και άλλη μία 17η θέση το 1971 με το Lykken er. Από την άλλη μεριά, η Elisabeth έκανε δύο επιτυχημένα comeback, το 1994 μαζί με τον Jan Werner Danielsen και το τραγούδι Duett, όπου ήρθαν 6οι και το 1996 μόνη της με το I Evighet όπου πήρε τη 2η θέση και δίνοντας τη νίκη στην Ιρλανδία.

Το 1991, τη Σουηδία εκπροσώπησε η Carola και παίρνοντας την 1η θέση με το τραγούδι Fångad av en stormvind. Το 2006 στην Αθήνα, κάνει το comeback της και καταλαμβάνει την 5η θέση, με το Evighet, ενώ η πρώτη της εμφάνιση στον Διαγωνισμό ήταν το 1983.

Το 1993, η Niamh Kavanagh κέρδισε το διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision για την Ιρλανδία με το τραγούδι In Your Eyes. Επέστρεψε 17 χρόνια αργότερα, το 2010, με το τραγούδι It’s for You, αλλά καταποντίστηκε στην 23η θέση.

Μια μεγάλη Diva, όπως λέει και το τραγούδι της εκπροσώπησε το Ισραήλ το 1998. Η Dana International παίρνει το τρόπαιο στα χέρια της αυτή τη χρονιά και επιστρέφει με μεγάλες προσδοκίες το 2011, με το Ding Dong, χωρίς να καταφέρει να περάσει τον σκόπελο του Β Ημιτελικού, κατακτώντας την 15η θέση. Εδώ, μπορούμε να συμπληρώσουμε και την συμμετοχή του Ισραήλ του 2008, The Fire in Your Eyes, του οποίου η Dana ήταν δημιουργός. Ο Boaz Ma’uda που ερμήνευσε το κομμάτι, κατέκτησε την 9η θέση.

Από το 1998 πάμε ένα χρόνο μετά, όπου η τότε Charlotte Nilsson, νυν Charlotte Perrelli, κερδίζει το διαγωνισμό με το τραγούδι Take Me To Your Heaven. Επιστρέφει το 2008, με το Hero, το οποίο ήταν και υποψήφιο για την κορυφή ωστόσο, περιορίστηκε στη 18η θέση. Να σημειώσουμε εδώ, ότι στον Β Ημιτελικό βγήκε 12η και πήρε την wildcard της επιτροπής γλιτώνοντας έτσι μία πανωλεθρία.

Πάμε μερικά χρόνια αργότερα στο 2010, όπου η Lena Meyer-Landrut κερδίζει το διαγωνισμό για τη Γερμανία και το ρυθμικό Satellite. Η Lena, επέστρεψε την αμέσως επόμενη χρονιά και επί γερμανικού εδάφους, κατακτά τη 10η θέση με το αισθησιακό Taken By A Stranger.

Γυρνάμε σκόπιμα ένα χρόνο πίσω και στη Eurovision της Μόσχας. Νικητής αναδεικνύεται ο Alexander Rybak, με το παραμύθι του να τα σαρώνει όλα στο πέρασμα του. Το 2018, ο Alexander επιστρέφει ξανά στο διαγωνισμό λέγοντας μας πως γράφεται ένα τραγούδι και θέτει βάσεις για ένα καλό πλασάρισμα στον Τελικό γιατί όχι και την ανάδειξη του και ως του δεύτερου νικητή της Eurovision, που έχει δύο θέσεις στο ενεργητικό του. Η τύχη όμως δεν ήταν με το μέρος του αφού περιορίστηκε στην 15η θέση παρόλο που είχε καταφέρει να βγει νικητής στον Ημιτελικό του.

Εδώ ολοκληρώνεται το αφιέρωμα του EurovisionFun για τις επιστροφές των νικητών στον διαγωνισμό, που άλλες αποδείχθηκαν εξαιρετικές ενώ άλλες καταστροφή.

Ποια η δική σας γνώμη για τις επιστροφές των νικητών στο Θεσμό; Θα θέλατε να δείτε κάποιους παλιούς νικητές να κάνουν το comeback τους;