Με φόρα ξεκίνησε η ταινία του Netflix για την Eurovision | Τι μας άρεσε και τι όχι – Editorial
Η πολυαναμενόμενη ταινία του Netflix για την Eurovision, είναι διαθέσιμη στην πλατφόρμα για όλους τους συνδρομητές του. Αν και οι περισσότεροι fans ήταν επιφυλακτικοί όταν ανακοινώθηκε η πραγματοποίησή της, φαίνεται ότι το αποτέλεσμα άρεσε στους περισσότερους. Ήδη, η ταινία βρίσκεται στο top10 των δημοφιλέστερων ταινιών σε πολλές χώρες, ενώ από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας της είναι το βασικό θέμα συζήτησης στην Eurovision bubble!
Στο τοπ10 των δημοφιλέστερων ταινιών η Eurovision ταινία
Το ενδιαφέρον των fans, αλλά και όχι μόνο, ήταν τελικά μεγάλο για την ταινία του Will Ferrell, Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga. Από τις πρώτες ώρες που η ταινία έγινε διαθέσιμη στο Netflix, βρέθηκε στις δέκα δημοφιλέστερες, στις περισσότερες χώρες του κόσμου.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι αυτή την στιγμή είναι νο2 στις ΗΠΑ, κάτι πραγματικά εντυπωσιακό, αφού οι περισσότεροι αμερικάνοι αγνοούν την ύπαρξη της Eurovision, ενώ είναι στο νο5 στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά και στην Ελλάδα.
Στην δεκάδα όμως είναι και σε πολλές άλλες χώρες, όπως στη Δανία, την Σουηδία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, αλλά και την Εσθονία.
Αποδεικνύεται περίτρανα ότι η EBU ορθότατα έδωσε τα δικαιώματα στο Netflix για την πραγματοποίηση αυτής της ταινίας, αφού το brand name της Eurovision, γίνεται ακόμα γνωστότερο και σε αγορές που δεν είναι τόσο δημοφιλές, όπως πχ στις ΗΠΑ.
Τι μας άρεσε και τι όχι;
Να αναφέρω στο σημείο αυτό, ότι όσα ακολουθούν είναι απλά προσωπική άποψη του υπογράφοντα, αφού πάντοτε το πως εισπράτει ο κάθε τηλεθεατής μια ταινία, είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό.
Αυτό που θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας όλοι, είναι ότι πρόκειται για μυθοπλασία, αλλά και για μια κωμωδία. Αν κάποιος δηλαδή περιμένει να δει πιστή αντιγραφή των όσων συμβαίνουν στην Eurovision, θα απογοητευθεί. Φυσικά και υπάρχουν διαφοροποιήσεις, προς χάριν του σεναρίου. Προσωπικά, εμένα αυτό δεν με ενόχλησε και το περίμενα κι όλας.
Επίσης, δεν πρόκειται για κάποιο ντοκιμαντέρ του διαγωνισμού, αλλά για μια ταινία που δεν απευθύνεται μόνο στους fans, αλλά σε όλους τους συνδρομητές του Netflix, οπότε όλα αυτά τα “λάθη” που παρατηρούμε εμείς οι fans, περνάνε τελείως αδιάφορα στην πλειοψηφία των τηλεθεατών.
Σίγουρα δεν ανέμενα κάποια οσκαρική διαστάσεων ταινία και ίσως και για αυτό να την είδα πολύ ευχάριστα και να συμφωνώ, με τα περισσότερα που γράφονται διαδικτυακά από τους fans του διαγωνισμού, στα διάφορα groups και φόρα, σχετικά με την Eurovision.
Τι μου άρεσε…
✔️ Η σκηνοθεσία και η φωτογραφία. Είδαμε ωραία πολύχρωμα πλάνα και όμορφες εικόνες από την Ισλανδία και το Εδιμβούργο.
✔️Η αντιμετώπιση στην Eurovision. Αν και κωμωδία οι συντελεστές της ταινίας αντιμετώπισαν το διαγωνισμό με σεβασμό και μάλιστα περάσαν και πολύ όμορφα μηνύματα, πιστά στις παραδοσιακές αξίες της Eurovision.
✔️Η εμφάνιση των eurostars. Σίγουρα ένα από τα highlights της ταινίας, είναι το τραγούδι που ερμηνεύουν όλοι μαζί οι eurostars.
✔️Το επίπεδο των τραγουδιών. Τα τραγούδια που ακούστηκαν στην ταινία, στα αυτιά μου ακούστηκαν κάτι παραπάνω από αξιοπρεπή.
✔️Οι ερμηνείες των περισσότερων ηθοποιων. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία το cast είναι και πετυχημένο και με ωραίες ερμηνείες.
✔️Ότι σε μια κενή χρονιά λόγω κορωνοιού από Eurovision, πήραμε μια αρκετά καλή δόση. Ίσως το σημαντικότερο θετικό είναι αυτό. Ότι η ταινία αυτή ήρθε σαν αντικατάστατο, να αναπληρώσει την Eurovision 2020 που ακυρώθηκε, εξαιτίας της πανδημίας.
✔️Ο μεγάλος ρόλος της Μελισσάνθη Μάχουτ. Η Ελλάδα μας είναι ένα εκ των φαβορί του διαγωνισμού και η Μελισσάνθη Μάχουτ, που υποδύεται την εκπρόσωπο της χώρας μας, είναι μία εκ των πρωταγωνιστών της ταινίας.
Ας δούμε τώρά αυτά που δεν μου άρεσαν:
❌Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως ο Will Ferrell υποδύονταν τον γιο του Pierce Brosnan. Ηλικιακά περισσότερο ως αδέρφια θα μπορούσαν να ήταν.
❌Αν και κωμωδία, τα σημεία που γέλασα δεν ήταν τόσα πολλά.
❌Καταλαβαίνω την ανάγκη να διαφημιστεί η Eurovision στην Αμερική, απλά μου φάνηκε λίγο άσχετη, αυτή η “κόντρα” του βασικού πρωταγωνιστή με τους αμερικανούς τουρίστες.
❌Διαγωνισμός χωρίς νικητής δεν υπάρχει και το ότι δεν μαθαίνουμε ποιος κέρδισε στο τέλος ήταν εκνευριστικό!
Κάποιες τελευταίες σκέψεις επιπλέον. Νομίζω θα συμφωνήσουμε οι περισσότεροι ότι φέτος αν τελικά δεν ακυρώνονταν ο διαγωνισμός, η Ισλανδία θα κατάφερνε αυτό που δεν κατόρθωσε στην ταινία. Να πάρει δηλαδή την πρώτη της νίκης. Υπολογίστε ότι στην τεράστια δυναμική που απέκτησε το Think About Things, θα προστίθονταν και η ταινία αυτή, που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα γινόταν διαθέσιμη πριν την Eurovision 2020.
Αυτή που σίγουρα επίσης είναι μία εκ των κερδισμένων είναι και η Molly Sanden, αφού ουσιαστικά προετοίμασε με τον καλύτερο τρόπο την επιστροφή της στο Melodifestivalen του χρόνου. Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι το 2021 θα είναι η χρονιά της, με ένα τραγούδι μάλιστα σαν κι αυτό που ερμηνεύει με την φωνή της, στον φανταστικό τελικό της Eurovision 2020, η Sigrit.
Είδατε την ταινία; Πως σας φάνηκε; Πείτε μας την άποψη σας στα σχόλια παρακάτω!
Θεωρώ απαράδεκτο και εντελώς αντιδεοντολογικό το ότι -αν ο διαγωνισμός του 2020 γινόταν κανονικά- η Ισλανδικη συμμετοχή (μια μετριότατη και άγευστη ανοησία) θα είχε τέτοιο σπρώξιμο και promotion από το Netflix και την ταινία. Και το ότι η EBU σκανδαλωδώς θα επέτρεπε αυτόν τον αθέμιτο ανταγωνισμό να συμβεί μόνο για οικονομικούς λόγους θα ήταν ακόμα πιο αηδιαστικό.
Πολύ ωραίο άρθρο και πραγματικά συμφωνώ με αυτά που γράφεις. Στο μόνο κομμάτι που ίσως διαφωνώ είναι αυτό του τέλους. Σίγουρα όταν τελείωσε η ταινία ξενέρωσα κάπως που δεν έδειχνε τον νικητή, μετά όμως που το σκέφτηκα μου άρεσε γιατί ενισχύει με τον καλύτερο τρόπο την άποψη του ότι σημασία έχει το τραγούδι και πώς το αισθάνεσαι και όχι η νίκη. Και, δυστηχώς, αυτό είναι κάτι που πολλοί φαν του διαγωνισμού το έχουμε ξεχάσει….
Το Νέτφλιξ θα κανονίζει ποιος θα είναι ο νικητής σε έναν διαγωνισμό playback. Αυτό είναι το μέλλον της Eurovision και ίσως είμαστε τυχεροί που δεν το είδαμε να συμβαίνει από φέτος.
Αξιοπρεπέστατη ταινία. Κωμωδία με αρκετά στοιχεία γκροτέσκο αλλά και αρκετό συναίσθημα. Το ότι δεν μάθαμε ποτέ τον νικητή, ίσως έγινε επίτηδες γιατί το κεντρικό θέμα της ταινίας δεν είναι ο διαγωνισμός σαν διαγωνισμός αλλά η σχέση των πρωταγωνιστών, μεταξύ τους και με τον τόπο τους. Όσο για το Husavik, θεωρώ ότι θα είναι από τα πολύ μεγάλα φαβορί για το Οσκαρ τραγουδιού στην επόμενη διοργάνωση το 2021 και πολύ άξια, καθότι καθηλωτικό! Δεν αποκλείω και κάποια υποψηφιότητα στην κατηγορία πρωτοτυπου σεναριου. Γενική αποτιμηση, παρολο που δεν ειναι κανενα αριστουργημα που θα αλλαξει την ιστορια του κινηματογραφου, ειναι σιγουρα μια ακρως απολαυστικη ταινια.
Πουθενά σχεδόν δεν γέλασα. Τα χειρότερα αστεία ήταν αυτά με τα αρχαία ελληνικά αγάλματα, αλλά τελος πάντων. Παραδόξως τα πιο ωραία αστεία ήταν αυτά με τους Αμερικανούς τουρίστες. Για έναν eufofan βλεπόταν ευχάριστα παρολες τις ανακριβείες οπως αναφέρεις και εσύ και ακόμη θα συμφωνήσω με τα στιγμιότυπα με τους Eurostars. Ήταν υπέροχα άνετα θα μπορούσαν να σταθούν σαν interval act
Η ταινία καλλιτεχνικά είναι κάκιστη, αλλά δεν είναι ότι πέσαμε και από τα σύννεφα. Σε ό,τι αφορά την απεικόνιση του διαγωνισμού, θα λέγαμε πως πάσχει από κοντοπουλισμό, δηλαδή έχει πρόβλημα συντονισμού με τις σύγχρονες τάσεις της Eurovision. Αυτά που βλέπαμε και ακούγαμε, τραγούδια, κιτς κοστούμια, εξτραβαγκάντ σκηνικές πραουσιάσεις, παρέπεμπαν ξακάθαρα σε άλλες εποχές.
Προσπαθούν να πουλήσουν τη Eurovision στους αμερικάνους ως ένα διεθνές τηλεοπτικό τσίρκο. Η μανία της EBU να διεθνοποιήσει τον διαγωνισμό πάση θυσία θα τους κάνει να ξεπουλήσουν τα πάντα. Ποιος αμφιβάλλει ότι φέτος θα κέρδιζε η Ισλανδία με τέτοιο σπρώξιμο;