Κλαυδία για την εμφάνιση της στη Eurovision: “Θέλω κάτι ατμοσφαιρικό, δεν θέλω υπερβολές”!
Συνέντευξη έδωσε η Κλαυδία, στο περιοδικό Gala που κυκλοφορεί σήμερα με την εφημερίδα Πρώτο Θέμα. Η εκπρόσωπός μας στο διαγωνισμό μιλά για τα πρώτα της βήματα στη μουσική, την εμπειρία του εθνικού τελικού, αλλά και πως θα ήθελε την σκηνική της εμφάνιση στην σκηνή της Βασιλείας.
“Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα. Όταν κλείνω τα μάτια μου και φαντάζομαι τη σκηνή , τα φώτα, τον κόσμο, την ενέργεια του κοινού, νιώθω κάτι μαγικό. Ήταν πάντα ένα όνειρο για μένα η Eurovision.”
Οι προετοιμασίες της όπως είπαμε είναι εντατικές και περιλαμβάνουν πολλά πράγματα… πώς νιώθει για αυτό;
“Δεν θα πω ψέματα, είναι δύσκολο. Δεν είναι μόνο η σκηνή και η μουσική, είναι και το γύρω-γύρω. Πρέπει να είσαι παντού. Πρέπει να είσαι ενεργός στα social, πρέπει να έχεις άποψη, να μιλήσεις, να δείξεις τον εαυτό σου, να προωθήσεις το τραγούδι σου. Το κομμάτι της προβολής δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου. Παρ’ όλα αυτά, προσπαθώ γιατί είναι μέρος της δουλειάς μου.”
Τι αναφέρει η Klavdia για το τραγούδι της “Αστερομάτα” και για το μήνυμά του για το οποίο έχουν ακουστεί και γραφτεί πολλά;
“Είναι ένας διάλογος ανάμεσα σε μια μητέρα και την κόρη της που μιλάει για τον αποχωρισμό, για την αγάπη που παραμένει ακόμα κι όταν οι δρόμοι χωρίζουν. έχω ακούσει τόσες πολλές διαφορετικές ερμηνείες για το τραγούδι, και αυτό είναι το ωραίο στη μουσική: ο καθένας το μεταφράζει με τον δικό του τρόπο. Εγώ κλείνω τα μάτια και με κάθε στίχο ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο”.
Για το ότι το τραγούδι της είναι σε Ελληνικό κι όχι Αγγλικό στίχο, είπε:
“Δεν σκέφτηκα ποτέ αν αυτό το κομμάτι είναι πολύ βαρύ για τον διαγωνισμό. Ήθελα να πάω με κάτι που με εκφράζει απόλυτα. Δεν πήγα να κάνω κάτι που να ταιριάζει, πήγα να κάνω κάτι που να μου μοιάζει, με αντιπροσωπεύει και είμαι εγώ”.
Για το τι μπορεί να ακολουθήσει μετά την Eurovision, η ίδια σκέφτεται: “Μπορεί να ανοίξει μια διεθνή καριέρα, στο καλύτερο σενάριο. Στην χειρότερη, θέλω να δείξω τον πραγματικό μου εαυτό. Θέλω μετά από χρόνια να παρακολουθώ τη συμμετοχή μου και να λέω “ναι, ήμουν καλή”. Αυτό είναι νίκη για μένα”.
Όσο για το πως φαντάζεται την εμφάνισή της τη βραδιά του διαγωνισμού:
“Θέλω κάτι ατμοσφαιρικό. Δεν θέλω υπερβολές, με νοιάζει το συναίσθημα, αυτό θέλω να είναι το κέντρο. Θέλω να παρουσιάσω κάτι που θα συγκινήσει βαθιά, θα αγγίξει το κοινό, θα προκαλέσει ανατριχίλες”
Περισσότερα στο GALA Greece που κυκλοφορεί μαζί με το “Πρώτο Θέμα” σήμερα!
https://www.youtube.com/watch?v=QYpjUj-fcoQ
Πηγή: gpstomusic
Από την στιγμή που έχει αναλάβει ο Φωκας, ή τακτική less is more είναι ο, τι καλύτερο ώστε να αποφευχθούν οι απαρχαιωμένες ακρότητες και τα γραφικά ευρήματα του.
Περιμένω να δω τι θα ετοιμάσει ο Φωκάς! Το τραγούδι μας “προσφέρεται” για ατμοσφαιρική προσέγγιση και εύχομαι να είναι ΑΛΛΗ ΜΙΑ εξαιρετική στιγμή (όπως μας έχει συνηθίσει άλλωστε) του σκηνοθέτη μας και της ομάδας του.
Καλή επιτυχία Κλαυδία!!!
Καλή επιτυχία Ελλάδα!!!
Τετοια λεει κι η Κλαυδια, κι ο Φωκας θα την ακουσει κι θα τη βγαλει με άσπρο φορεμα να στεκεται παλι σαν κολωνα με καπνους μονο κι φώτα κι θα ναι φτυστή η Γιαννα Τερζη.
Υπάρχουν τα τραγουδια που χρειαζονται απλη κι εσωτερικη εμφανιση ( οπως ηταν η μπαλαντα του Γαλλου περυσι, μοντερνα, εσωτερικη και clean ) και υπάρχουν κι τα τραγουδια – οπως το δικο μας – που χρειάζονται οπωσδήποτε κατι στη σκηνη, ενα δρώμενο, ενα concept, κατι. Το τραγουδι μας δεν ειναι μια απλη μοντερνα μπαλαντα, ειναι μια εθνικ μπαλαντα με επικο σινεματικο ηχο και σπαρακτικο θεμα, αν ενα τραγούδι το στησεις πολυ απλοικα, φαινεται φτωχικο, ακριβως οπως το Ονειρο μου.
Ναι, η Τζαμαλα δεν ειχε της παναγιας τα ματια στη σκηνη, αλλα ειχε ενα υπεροχο δεντρο στο τελος με νοημα, και ειχε κι ερμηνευτικες δυνατοτητες, εκλαιγε πανω στη σκηνη χωρις να κλαιει. Κατι τετοιο απο την Κλαυδια – τουλάχιστον στον εθνικο τελικο – εγω δεν ειδα.
Για να σηκωσει ενας ερμηνευτης πανω του ολομοναχος ενα τραγουδι κι για τα 3 λεπτα στη σκηνη, πρεπει να ειναι συγκλονιστικος ερμηνευτης, αλλιως ειναι απλα… λίγο.
H Τζαμάλα δεν είχε μόνο το δέντρο. Είχε και το τούνελ από λέιζερ στην αρχή, τις στήλες φωτός που τρεμόπαιζαν κατά τη διάρκεια του τραγουδιού, τα γραφικά με τις φωτεινές διαδρομές που ξετυλίγοταν στο πάτωμα. Και το κυριότερο έδινε πόνο και όργωνε τη σκηνή, δεν ήταν δωρική να λέει το τραγούδι ακίνητη σαν καρυάτιδα.
Διάλογο ακούω και θυμάμαι το διαλογο που θα έκανε η Τερζή…. κάτι απλό ακούω και θυμάμαι το απλό που ήθελε και η Τερζή… ελπίζω να μην επαναληφθεί η ιστορία. Θα είναι κρίμα, γιατί και το όνειρο μου ήταν ωραίο τραγούδι και η αστεροματα.
Tι Songbird, Blackbird μας.βλεπω όπως η Φινλανδία το 2017… Είναι το κάρμα μας φαίνεται επειδή τότε κόπηκε εκείνο και πέρασε η Ντεμη στον ιδιο ημιτελικό 🙂
Ότι κ να θες Κλαυδία μου, τα πλέξιγκλας κουτιά, καρέκλες περίσσευμα του Ciao Antenna, και μια σκάλα που οδηγεί στο πουθενά έχω πέρασε τα τελώνια κ σου έρχονται με φορά.
Μια χαρά τα λέει η κοπέλα!
Κάτι απλό και συγκινητικό χρειάζεται για να περάσει το μήνυμα…
Σκοτεινά χρώματα, στα κουπλε να συνομιλεί με μια μαύρο ντυμένη γυναικεία φιγούρα, πρόσωπα δακρυσμένα στα γραφικά, στυλες φωτός που να παλλονται στο beat και η Κλαυδια με ελαφρά κινησιολογία αλά τζαμαλα! Αντε και το σύμβολο της αιωνιότητας αλλά εμ γραφικά και όχι με γυναίκες που μοιάζουν με πτώματα όπως στον εθνικό τελικό…
Το συγκεκριμένο τραγούδι και η φωνή ηξε Κλαυδιας έχουν αρέσει πολύ! Μπορεί να στηθεί με άπειρους τρόπους για να περάσει, χωρίς υπερβολές και χαζο-συμβολισμους, το μήνυμα.
Αν δεν πάει καλά όλη η ευθύνη είναι του Φωκά ξεκάθαρα.
Φωκά το νου σου, αν δε θες να βάλεις την καλλιτεχνική σου ταφόπλακα φτιάξε κάτι καλό. Πάτα πάνω στη σκηνική παρουσία του 1944 και του maria Teresa και άσε τα ευρήματα….
Χαραμιζεσαι.
Απλό απλό… όχι σαν τον Mans της Σουηδίας λες και πάμε στη γιουροβίζιον για να εντυπωσιάσουμε…
Εγώ θα πρότεινα να βγάλει και αυτό το μοναδικό χαρακτηριστικό μπιτάκι που έχει το κομμάτι και να το πει όλο αλ καπέλα