Editorial: Μια πιο προσεχτική ανάγνωση του “My Sister’s Crown”

Η ανακοίνωση του “My sister’s Crown” των Vesna ως το τραγούδι με το οποίο το συγκρότημα Vesna θα εκπροσωπήσει την Τσεχία στον φετινό διαγωνισμό της Eurovision αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη σε πολλούς fans και το τραγούδι ήδη έχει γίνει επίκεντρο συζητήσεων, φέρνοντας την  μικρή κεντροευρωπαϊκή χώρα στις πρώτες θέσεις των στοιχημάτων για μία ενδεχόμενη νίκη στο Λίβερπουλ.

Πέρα από το ίδιο το τραγούδι, με τα στοιχεία βαλκανικού έθνικ, τους αντιπολεμικούς στίχους και μια επική διάθεση, μεγάλη εντύπωση έκανε και το music video που συνόδευσε το τραγούδι. Και όχι άδικα. Αφού το video δείχνει πως πίσω από την συγκεκριμένη συμμετοχή υπάρχει μια ομάδα η οποία όχι μόνο πιστεύει σ’αυτήν την πρόταση, αλλά έχει και την διάθεση να την αναδείξει και να την υποστηρίξει με μια ιδιαίτερη αισθητική.

Έχοντας κατά νου την δύναμη της εικόνας, πόσο μάλλον στον διαγωνισμό της Eurovision, όσο και το γεγονός ότι αυτό το video θα είναι το μέσο που θα κάνει αυτήν την συμμετοχή γνωστή στο ευρύτερο κοινό, θα προσπαθήσω να αναγνώσω κάποια από τα μηνύματα που περνούν μέσω της εικόνας.

Βλέπουμε εξαρχής κάποιες αισθητικές επιλογές που δεν είναι τυχαίες. Τόσο η επιλογή ενός αρκετά σπάνιου μακρόστενου φορμάτ εικόνας όσο και η προσεγμένη φωτογραφία με τον υψηλό κορεσμό χρωμάτων παραπέμπουν κυρίως σε κινηματογραφική αισθητική. Παράλληλα, το έντονο, δραματικό μακιγιάζ των ηρώων και τα κοστούμια με τα φολκλόρ σλαβικά στοιχεία συμβάλλουν στην διαμόρφωση χαρακτήρων. Μιλώντας για τα κοστούμια και το μακιγιάζ, αξίζει να σημειωθεί η κυριαρχική χρήση των χρωμάτων της λεγόμενης Παν-σλαβικής σημαίας (λευκό, κόκκινο, μπλε), χρώματα που ακόμα χρησιμοποιούνται στις σημαίες των περισσοτέρων σλαβικών χωρών.

Άλλωστε η ίδια η αφήγηση μας εισάγει αμέσως σε μια ιστορία που αφορά ένα σλαβικό βασίλειο, όπου κάποτε κυριαρχούσε η αγάπη και η αδελφοσύνη, αλλά πλέον επίβουλες σκιές έχουν βυθίσει αυτήν την ομόνοια στην λήθη. Τα μέλη των Vesna εκπροσωπούν η καθεμιά έναν λαό-μέλος αυτού του σλαβικού βασιλείου, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζονται με κάποια συγκεκριμένη χώρα (άλλωστε οι σλαβικές χώρες είναι περισσότερες στον αριθμό από τα μέλη του συγκροτήματος). Ενσαρκώνουν, ωστόσο, έξι σλαβικές υπάρξεις (ή αδερφές αν σκεφτούμε τους στίχους) οι οποίες μέσω της έμφασης που δίνεται στα εθνολογικά τους χαρακτηριστικά, τα ρούχα, τις αναφορές στην ορθόδοξη εκκλησία, καλύπτουν όλο τον σλαβικό κόσμο.

Από την άλλη οι σκιές ενσαρκώνονται από τους άντρες στα μωβ (και πάλι εδώ η χρήση των τριών παν-σλαβικών χρωμάτων) οι οποίοι φαίνεται να έρχονται και να εισάγουν ηθικά διαβρωτικές συνήθειες στα κορίτσια. Η πρώτη από αυτές φαίνεται να πέφτει θύμα της απληστίας της και ζητά όλο και περισσότερα, καθώς πίσω της φιγουράρει μονάχα ο ουρανός, σαν να μην υπάρχουν άλλα κράτη. Η δεύτερη εθίζεται σε αυθαίρετες συμπεριφορές, σαν να τα παίζει όλα στα ζάρια, κάτι που τελικά δεν μπορεί να αποδώσει κανένα σταθερό αποτέλεσμα. Η τρίτη πέφτει θύμα της άκριτης πίστης στα λόγια των άλλων. Την ταΐζουν με λόγια βουτηγμένα στο αίμα (στο κουτάλι σχηματίζεται η λέξη BLA) αλλά εκείνη τα καταπίνει με ευχαρίστηση. Τα δύο επόμενα κορίτσια χάνουν την αθωότητά τους και πέφτουν θύματα της παραπληροφόρησης των μέσων. Η τελευταία οδηγείται στην τρέλα από την ίδια της την ματαιοδοξία και την ανάγκη της να δείχνει όμορφη.

Η διάβρωση των αξιών μέσα από αυτές τις συμπεριφορές ενέχει κινδύνους που θέτουν σε αμφισβήτηση την συνοχή και την ευημερία αυτού του σλαβικού βασιλείου. Κι εδώ πιστεύω πως βρίσκεται και η μεγαλύτερη αρετή αυτής της οπτικοποιημένης ιστορίας: Δεν δείχνει με το δάχτυλο τον ένοχο, δεν κατηγορεί το μαύρο πρόβατο, δεν διαχωρίζει σε καλούς και κακούς. Αντίθετα το μήνυμα είναι ενωτικό και καθολικό: η ευθύνη για την διατήρηση των αξιών τους βαραίνει όλους εξίσου. Σε έναν κόσμο όπου τα συνδετικά στοιχεία είναι τόσο πολλά και τόσο ισχυρά, η πάλη ενάντια στους κινδύνους πρέπει να γίνεται με γνώμονα την ανάμνηση των δεσμών του παρελθόντος που είναι αυτοί της σλαβικής αδελφοσύνης. Γι’αυτό άλλωστε τα κορίτσια στο τέλος καταφέρνουν να αποτινάξουν από πάνω τους τις σκιές, να τις ξορκίσουν παίζοντας μαζί τους ευτυχισμένες.

Ανεξάρτητα από το αν κανείς αγαπά ή όχι αυτήν τη συμμετοχή και το μήνυμα που ευελπιστεί να περάσει, νομίζω πως τέτοια εγχειρήματα μόνο θετικά πρέπει να αντιμετωπίζονται. Μουσικές και κινηματογραφικές παραγωγές τόσο προσεγμένες, τόσο μεστές σε νοήματα, με ξεκάθαρη καλλιτεχνική άποψη και σημειολογικές αναφορές που μιλούν στην καρδιά ενός μεγάλου πληθυσμού της Ευρώπης, μόνο καλό κάνουν στον διαγωνισμό. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, αυτή η συμμετοχή αποτελεί μια πρόταση με καλλιτεχνική αρτιότητα που έχει να πει κάτι.

ΥΓ: Παρόλο που η live παρουσίαση του τραγουδιού δεν ήταν δυστυχώς στο ύψος του music video, θεωρώ πως δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι οι δυνατότητες της τσέχικης σκηνής ήταν πραγματικά μηδαμινές. Θεωρώ πως γι’αυτόν το λόγο η ομάδα έδωσε μεγαλύτερη σημασία στο music video προκειμένου να πείσει το κοινό. Αν όλα πάνε καλά, η σκηνή της Eurovision θα δώσει την ομάδα τεράστιες δυνατότητες καλλιτεχνικής έκφρασης και στο live στήσιμο. Το video δεν μπορεί και δεν πρέπει να αναπαραχθεί στην σκηνή, αλλά θα πρέπει να διατηρηθεί η δραματικότητά του. Χωρίς ανούσιες χορευτικές κινήσεις, χωρίς μουσικά όργανα (προφανώς μόνο τα 3 από τα 6 κορίτσια τραγουδούν αλλά θα πρέπει να το “κλέψουν”), με ατμοσφαιρικά φώτα και με μια λογική performance art. Έχω εμπιστοσύνη σ’αυτήν την ομάδα. Καλή τους επιτυχία!

Για το Eurovisionfun ο Anastasio Ryuuzaki

Περισσότερα για το μήνυμα του τραγουδιού μπορείτε να διαβάσετε σε προηγούμενο μας άρθρο.

Μείνετε συντονισμένοι στο Eurovisionfun για όλες τις εξελίξεις!