Editorial: Πως το ΡΙΚ από φτωχός συγγενής έγινε πρωταγωνιστής

Τώρα που κάθισε η σκόνη, από την αναμενόμενη το τελευταίο διάστημα, ανακοίνωση της Τάμτας ως εκπροσώπου της Κύπρου στην επόμενη Eurovision, αποφάσισα να γράψω κάποιες σκέψεις για το πως το ΡΙΚ από φτωχός συγγενής του διαγωνισμού, κατάφερε να γίνει πρωταγωνιστής.

2004 – 2014 τα δύσκολα χρόνια

Πριν από το 2004 η Κύπρος είχε να επιδείξει δύο πέμπτες θέσεις, που ήρθαν θα λέγαμε και λίγο τυχαία. Το 1982 η Άννα Βίσση και το 1997 η Χαρά και Άνδρος Κωνσταντίνου, χωρίς να το περιμένει κανείς κατάφεραν να βρεθούν στην πρώτη πεντάδα του βαθμολογικού πίνακα. Η πορεία της Κύπρου στο διαγωνισμού μέχρι τότε θα μπορούσε να θεωρηθεί γενικά ικανοποιητική, αφού κατάφερνε τις περισσότερες φορές να βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα.

Από το 2004 όταν και ξεκίνησε το σύστημα των ημιτελικών και μπήκαν περισσότερες χώρες στο διαγωνισμό τα πράγματα δυσκόλεψαν. Η Κύπρος βίωσε τέσσερις σερί αποκλεισμούς, από το 2006 μέχρι και το 2009, ενώ σε αυτά τα δέκα χρόνια μόνο τρεις φορές κατάφερε να προκριθεί (2004, 2010 και 2012).

Το 2012 ήταν η πρώτη ουσιαστικά προσπάθεια του ΡΙΚ να πάει πιο οργανωμένα στο διαγωνισμό. Επιλέγοντας ένα φρέσκο ποπ είδωλο της εποχής, την Ήβη Αδάμου, και κάνοντας εθνικό τελικό για την επιλογή του τραγουδιού, στέλνει στο Μπακού το La La La Love, που παρά τις προσδοκίες, καταλήγει στην 16η θέση. Πολύ καλύτερα σε σχέση με τις προηγούμενες συμμετοχές, όχι όσο όμως όσο καλά θα ήθελαν οι άνθρωποι του ΡΙΚ.

Ακολουθεί ένας αποκλεισμός της Δέσποινας Ολυμπίου και μία αναγκαστική απουσία, ελέω οικονομικής κρίσης, που το 2014 βρισκόταν στο απόγειο της στην Κύπρο.

Μια νέα προσπάθεια μετά το 2015

Με την επιστροφή του ΡΙΚ στο διαγωνισμό το 2015, ξεκινά μία νέα προσπάθεια και τίθεται επί τάπητος μια νέα στρατηγική και σχεδιασμός, που στόχο έχει να μπει η Κύπρος δυναμικά στο παιχνίδι.

Οι άνθρωποι της κυπριακής δημόσιας τηλεόρασης εμπλέκουν τον Christer Bjorkman στην διαδικασία επιλογής που εκείνη τη χρονιά πραγματοποιούν, αλλά και αρχηγούς αποστολών άλλων χωρών, που τους βάζουν στην κριτική τους επιτροπή του εθνικού τελικού. Το θετικό αποτέλεσμα έρχεται στη Eurovision εκείνης της χρονιάς και η Κύπρος προκρίνεται στον τελικό μετά από τρία χρόνια.

Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή. Συνεχείς προκρίσεις και μία σταθερά ανοδική πορεία, που όσο απλή φαίνεται σε εμάς, τόσο σύνθετη και πολύ προετοιμασία απαιτούσε από την κυπριακή αποστολή. Το 2016 και 2017 το ΡΙΚ εμπιστεύεται στον Thomas G:Son την σύνθεση των συμμετοχών του και στέλνει στο διαγωνισμό ταλαντούχος Κύπριους ερμηνευτές (Minus One και Hovig αντίστοιχα). Η μικρή Κύπρος προκρίνεται ξανά στον τελικό και αποδεικνύει σε όλους ότι ήρθε για να μείνει.

Όταν λοιπόν κάποιος το θέλει πολύ και δουλεύει πάνω σε αυτό έρχεται η υπέρβαση και υπέρβαση ήρθε φέτος στη Λισαβόνα. Με μία ομάδα κορυφή στο είδος της και μία ερμηνεύτρια πρώτης γραμμής σε Ελλάδα και Κύπρο, το ΡΙΚ ακουμπάει το θαύμα, φθάνοντας μια ανάσα από την κορυφή και περνάει πλέον σε άλλο επίπεδο, αποδεικνύοντας αυτή τη φορά κυρίως στον εαυτό του, ότι μπορεί να φέρει τον διαγωνισμό στην Κύπρο και να ανταγωνιστεί τις υπόλοιπες χώρες κατάματα.

Αυτή η επιτυχία δεν ήταν τυχαία και ήρθε χάρις στις συνεχείς προσπάθειες τόσο της αρχηγού αποστολής του ΡΙΚ στο διαγωνισμό, κα Εύης Παπαμιχαήλ, αλλά και του νέου γενικού διευθύνοντα συμβούλου της κυπριακής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, κ. Μιχάλη Μαραθεύτη.

Με στόχο την κορυφή και το 2019

Φθάνουμε στο σήμερα. Μετά από μήνες προετοιμασιών, συζητήσεων και οργανωμένου πλάνου το ΡΙΚ κατάφερε να κλείσει τον διακαή πόθο των eurofans στην Ελλάδα, την Τάμτα!

Με ένα πολύ δυνατό τραγούδι όπως φαίνεται και με μία ομάδα στημένη, με βάση και την φετινή επιτυχία του Fuego, το ΡΙΚ παρουσίασε μια ολοκληρωμένη πρόταση στην Τάμτα, η οποία παρά τις όποιες επιφυλάξεις έχει κάποιος καλλιτέχνης του δικού της βεληνεκούς, δεν μπορούσε παρά να μην απαντήσει θετικά.

Η ίδια εξήγησε τους λόγους που επέλεξε την πρόταση της Κύπρου, ενώ το όνομα της κάθε χρόνο παίζει να εκπροσωπήσει την Ελλάδα και όσα είπε συμπυκνώνουν θα έλεγα όλα τα παραπάνω:

Είναι ένα καθαρόαιμο ποπ κομμάτι. Είναι σε είδος που εκπροσωπώ όλα αυτά τα χρόνια, από έναν δημιουργό που έχει γράψει παγκόσμιες επιτυχίες. Το άκουσα, το αισθάνθηκα και πάμε μ’ αυτό.
Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι πίσω από το τραγούδι βρίσκεται ο Alex P, καθώς και η χορογράφος Sacha Jean-Baptiste. Αυτός ήταν και ο λόγος που δέχτηκα να συμμετάσχω.

Το παράδειγμα του ΡΙΚ και η αντίστροφη πορεία της ΕΡΤ

Αντίστροφη φυσικά πορεία από το ΡΙΚ καταγράφει η ΕΡΤ τα τελευταία χρόνια. Μετά το κλείσιμο της το 2013 φαίνεται ότι δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός, κανένα πλάνο και κυρίως καμία στόχευση για τον διαγωνισμό. Η ομάδα που ασχολείται με το project Eurovision σχεδόν κάθε χρόνο αλλάζει, οι αποφάσεις παίρνονται την τελευταία στιγμή και φυσικά όλοι θυμόμαστε το φιάσκο του παρολίγον εθνικού τελικού που επιχείρησε να διεξάγει φέτος η ΕΡΤ και τους λόγους για τους οποίους ματαιώθηκε.

Η σίγουρη θέση στη δεκάδα, αντικαταστάθηκε από την πρόκριση στον τελικό και πλέον δεν είναι δεδομένο ούτε και αυτό, με δύο αποκλεισμούς τα τελευταία τρία χρόνια. Τα αποτελέσματα είναι αντικατοπτρισμός της προσπάθειας που καταβάλλεται στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής και όχι το υποτιθέμενο μίσος των ξένων προς την χώρα μας ή άλλες θεωρίες συνωμοσίας.

Κλείνω τις σκέψεις μου, με την ευχή λοιπόν η νέα ομάδα που έχει αναλάβει το project Eurovision στην ΕΡΤ, να ασχοληθεί έστω κατά το ήμισυ με τον επαγγελματισμό των ανθρώπων του ΡΙΚ, για να έχουμε επιτέλους μια αξιοπρεπή εκπροσώπηση στο διαγωνισμό.