Ελλάδα: Μετά και την φετινή αποτυχία τι;
Η 21η θέση για το Better Love ήταν μια αποτυχία που δεν περίμενε κανείς. Η Ελλάδα σημείωσε την έκτη συνεχόμενη αποτυχία της στο διαγωνισμό τα τελευταία έξι χρόνια, μέσα στα οποία μετρά και δύο οδυνηρούς αποκλεισμούς, έχοντας μάλιστα δοκιμάσει διάφορα πειράματα ανεπιτυχώς. Μέσα σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα υπάρχει τρόπος να βρεθούμε ξανά στο δρόμο των επιτυχιών ή η χώρα μας έχασε οριστικά τον προσανατολισμό της;
Ποιοι οι λόγοι της κακοδαιμονίας μας στο διαγωνισμό;
Αρχικά θα πρέπει να πούμε ότι η Ελλάδα με τα αποτελέσματα που έχει “γράψει” τα τελευταία χρόνια, θεωρείται μία από τις πιο αποτυχημένες χώρες στο διαγωνισμό μετά το 2013, ενώ ουδέποτε στην ιστορία της βρέθηκε εκτός δεκάδας για έξι συνεχόμενα χρόνια.
Εύλογο είναι το ερώτημα πως από τα συνεχόμενα επιτυχημένα αποτελέσματα φθάσαμε στο άλλο άκρο; Η Ελλάδα είναι η χώρα των άκρων και η μεταπήδηση σε αντίθετες ροπές και καταστάσεις είναι γονιδιακό μας χαρακτηριστικό θα έλεγα.
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι διπλή. Αφενός το κλείσιμο της ΕΡΤ το 2013 και αφετέρου το γεγονός ότι απεμπολήσαμε μια συνταγή που επί συναπτά έτη μας έφερνε στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας, τα dance έθνο-pop τραγούδια.
Τα έξι αυτά χρόνια δοκιμάσαμε διάφορες άλλες συνταγές, ελπίζοντας κυρίως ότι θα συγκινήσουμε τις κριτικές επιτροπές. Από ραπ μέχρι κλασσική μπαλάντα, βαλκανικό ηχόχρωμα, αλλά και εναλλακτικό pop. Καμία από αυτές τις συνταγές δεν λειτούργησε, φέρνοντας μας μάλιστα δύο φορές εκτός τελικού και τέσσερις φορές στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας.
Ένας ακόμη παράγοντας των φτωχών μας επιδόσεων που θα μπορούσε να προστεθεί στο σημείο αυτό, είναι και τα στησίματα μας επί σκηνής, που δεν εντυπωσίασαν, όπως αντίθετα συνέβαινε την χρυσή δεκαετία μας στο διαγωνισμό.
Πως η ΕΡΤ μπορεί να μας ξαναβάλει στο παιχνίδι;
Σε όλους τους fans μας αρέσει να γκρινιάζουμε για το ενδιαφέρον που επιδεικνύει ή καλύτερα δεν επιδεικνύει ο δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας μας. Τις περισσότερες φορές η γκρίνια αυτή έχει βάση, άλλες φορές όμως είναι άδικη. Το βίαιο κλείσιμο της ΕΡΤ το 2013 είχε ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση πολλών κοστοβόρων projects, όπως ήταν αυτό της Eurovision κα. Το MAD που ανέλαβε τον εθνικό τελικό, προσανατολίστηκε σε καλλιτέχνες όχι τόσο πρώτης γραμμής, ενώ πολλές φορές αναζητήθηκαν χορηγοί, αλλά χρήματα από τους ίδιους τους συμμετέχοντες προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα της ελληνικής αποστολής στο διαγωνισμό.
Φωτεινή εξαίρεση σε όλα τα παραπάνω υπήρξε η φετινή χρονιά που η ΕΡΤ φρόντισε ως όφειλε, για όλα όσα απαιτούνταν ώστε να έχουμε μια αξιοπρεπή εκπροσώπηση. Το αποτέλεσμα μπορεί να μην τη δικαίωσε, αλλά σε ένα διαγωνισμό συμβαίνουν και αυτά.
Κλείνοντας νομίζω ότι η ΕΡΤ του χρόνου θα πρέπει να αφήσει τους πειραματισμούς και να καταφύγει σε μια δοκιμασμένη συνταγή. Ένα φρέσκο τραγούδι, pop, με έθνικ στοιχεία. Μια συνταγή που υπηρετήσαμε πιστά και μας δικαίωσε.
Φυσικά, με τις εκλογές που μεσολαβούν το καλοκαίρι και με το πολύ πιθανό ενδεχόμενο της πολιτικής αλλαγής στην χώρα, αλλαγές αναμένονται και στην ΕΡΤ. Οπότε ουδείς μπορεί να γνωρίζει τι επιφυλάσσει το μέλλον για την ελληνική συμμετοχή το 2020.
Εσείς τι είδους μουσικής θα θέλατε να μας εκπροσωπεί του χρόνου στο διαγωνισμό;
Το να στείλουμε γενικώς ένα ποπ-έθνικ τραγούδι δεν λέει κάτι από μόνο του. Θα πρέπει να το επιλέξουμε προσεκτικά, ώστε να μην ακούγεται παλιακό ή φτηνιάρικο και αυτό καλώς ή κακώς μας οδηγεί σε λύση στο να είναι κυρίως ποπ, με ένα μικρό άγγιγμα από έθνικ, όπως πχ η γέφυρα με τον ζουρνά στο Lovewave ή όπως το έκανε φέτος το Αζερμπαιτζάν. Το πολύ έθνικ δεν το συμπαθούν οι επιτροπές.
Δυστυχώς,πολύ φοβάμαι ότι, επειδή οι Ελληνικές δισκογραφικές αντιλαμβάνονται τον διαγωνισμό με δεδομένα 2009, θα δούμε κανά ανεκδιήγητο κομμάτι, σαν το Αφροδίσιο της Ελευθερίου ή το Sunshine της Shaya από το 2015 και θα νοσταλγούμε το Better Love.
Επίσης, προς Θεού, προσοχή στον ερμηνευτή! Κάτι Josephine και Τσαγκρινού που βλέπω να προτείνονται από τους φαν δυστυχώς βγάζουν κάτι πολύ δεύτερο και δεν νομίζω να είναι αυτό το ζητούμενο.
Και τέλος, επειδή βλέπω ότι με το θέμα ¨”σκηνική παρουσία” το έχουμε χάσει τα τελευταία χρόνια (ο διαγωνισμός εξελίσσεται και εμείς αδυνατούμε να ακολουθήσουμε, παρουσιάζοντας κάτι πραγματικά μοντέρνο και σύγχρονο για τα δεδομένα ενός τηλεοπτικού σόου), αν κρίνουμε ότι και του χρόνου αδυνατούμε να στήσουμε επί σκηνής κάτι ενδιαφέρον, ας απευθυνθούμε σε κάποιον ξένο. Τι να κάνουμε τώρα; εδώ που φτάσαμε και μιας και κυνηγάμε μια καλή θέση μετά από μια εξαετία συνεχόμενων κακών αποτελεσμάτων, ας το κάνουμε έτσι. Μη σας πω ότι εγώ αν ήμουν ΕΡΤ θα έπραττα το ίδιο και για το τραγούδι, κάνοντας άνοιγμα σε ξένους συνθέτες και δη σε αυγκεκριμένους που έχουν να επιδείξουν καλά αποτελέσματα τα τελευταία χρόνια. Θέλουν λεφτά όλα αυτά, αλλά ο διαγωνισμός κατήντησε ακριβό σπορ δυστυχώς…