Η “μάχη των πόλεων” για την ανάληψη της διοργάνωσης της Eurovision 2020 εδώ και λίγη ώρα έχει και επισήμως ξεκινήσει. Πέντε πόλεις κατέθεσαν το βιβλίο της υποψηφιότητας τους, στη δημόσια τηλεόραση της Ολλανδίας, προκειμένου να αναλάβουν την φιλοξενία του 64ου Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision, τον επόμενο Μάιο στην πόλη τους. Διαβάστε περισσότερα
Μετά τα ολλανδικά δημοσιεύματα, που θέλουν το Μάαστριχτ να είναι η πόλη που προτιμά η EBU προκειμένου να φιλοξενηθεί η Eurovision 2020, η πόλη-σύμβολο της Ευρωπαικής Ένωσης δείχνει τώρα, ότι έχει την πιο δυναμική, αλλά και πλήρη υποψηφιότητα από τις εναπομείνασες. Στα κοινωνικά δίκτυα παρουσίασε το slogan, αλλά και το προωθητικό βίντεο της υποψηφιότητας της, η πόλη του Μάαστριχτ. Διαβάστε περισσότερα
Ο ραδιοτηλεοπτικός σταθμός της αυτόνομης περιοχής της Καταλονίας (Catalan Broadcasting Corporation – CCMA) είχε υποβάλλει αίτηση για ένταξη στην EBU από τον Δεκέμβριο του 2018. Όπως πολύ σωστά είχε ανακοινώσει η EBU, η απόφαση θα λαμβάνονταν το καλοκαίρι.
Έτσι κι έγινε. Ο κύβος ερρίφθη και η EBU τελικά απέρριψε το αίτημα της καταλανικής ραδιοτηλεόρασης για είσοδο της στην οικογένεια της EBU. Η διευθύντρια επικοινωνιών της EBU, Claire Rainford δήλωσε:
Η απόφαση ελήφθη: Μετά από εμπεριστατωμένη αξιολόγηση της αίτησης της καταλανικής ραδιοτηλεόρασης, η εκτελεστική επιτροπή της EBU κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η CCMA δεν πληρεί τα κριτήρια για την προσχώρηση της.
Η EBU δε διαθέτει και ποτέ δεν διέθετε περιφερειακό σταθμό σε μια περιοχή ή κοινότητα που δεν είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Τηλεπικοινωνιών (ITU) ή του Συμβουλίου της Ευρώπης ως ανεξάρτητο μέλος. Το καταστατικό της EBU δε προσφέρει αυτή τη δυνατότητα.
Η απόφαση αυτή της EBU και μέσα από τα λεγόμενα της Claire Rainford, βάζουν επίσης φρένο στις φιλοδοξίες της FORTA. Σας είχαμε ενημερώσει σε προηγούμενο άρθρο για την αίτηση της FORTA για ένταξη στην EBU (μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο αυτό εδώ).
Η FORTA είναι η ομοσπονδία των ραδιοτηλεοπτικών φορέων των 12 αυτόνομων πόλεων/περιοχών της Ισπανίας όπου συμπεριλαμβάνεται μεταξύ άλλων και η Καταλονία. Η αίτηση αυτή ακολουθούσε το παράδειγμα του Ηνωμένου Βασιλείου μιας και στη περσινή Junior Eurovision συμμετείχε η Ουαλία ανεξάρτητη από την υπόλοιπη χώρα.
Ωστόσο διευκρινίστηκε ότι τα παραδείγματα του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ισπανίας είναι τελείως διαφορετικά. Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ένα ενιαίο κράτος που αποτελείται από τέσσερα συστατικά κράτη (Αγγλία, Σκωτία, Ουαλία, Βόρεια Ιρλανδία) και όχι από περιφέρειες ή αυτόνομες κοινότητες όπως η Ισπανία.
Έτσι, σταματά το όνειρο για την Καταλονία να συμμετάσχει ανεξάρτητη από την υπόλοιπη Ισπανία στον διαγωνισμό της Eurovision.
Πηγή: Eurofestivales
Σε δημοσίευμα της Ολλανδικής εφημερίδας, AD, γίνεται υπαινιγμός πως η EBU επιθυμεί το Μάαστριχτ ως πόλη διεξαγωγής της Eurovision 2020.
Μάλιστα, αναφέρεται ως η αγαπημένη και ευνοημένη πόλη της EBU, για την διοργάνωση του ερχόμενου Θεσμού τραγουδιού.
Το δημοσίευμα αναφέρει ό,τι είναι η κορυφαία επιλογή και φυσικά μεγάλο ρόλο παίζουν και τα χρήματα, από τις προσφορές που θα υποβάλει η κάθε περιφέρεια της Ολλανδίας.
Η δήμαρχος του Μάαστριχτ, Annemarie Penn-te Strake, φάνηκε σίγουρη, μέσα από μία πρόσφατη δήλωση της, όπου περιγράφει την πόλη της ως “την πιο ευρωπαϊκή πόλη της Ολλανδίας”.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Πηγές λένε πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η πόλη να έχει ήδη υποβάλει την προσφορά των 15 εκατομμυρίων ευρώ, που απαιτούνται για την διοργάνωση της Eurovision 2020, με το Μάαστριχτ και το Ρότερνταμ, να έρχονται σε σκληρό ανταγωνισμό.
Τέλος, το Μάαστριχτ, θεωρείται το «σταυροδρόμι» της Ευρώπης, καθώς βρίσκεται στο σταυροδρόμι της Ολλανδίας, του Βελγίου και της Γερμανίας καθώς και του «ιστορικού κέντρου της πόλης, αποκτώντας έτσι γεωγραφικό πλεονέκτημα.
Το Μάαστριχτ φαίνεται να έχει μπει δυνατά στην κούρσα διεκδίκησης της διοργάνωσης της Eurovision 2020 και απασχολεί ξανά τα μέσα για άλλη μια φορά, ύστερα από την τελευταία δήλωση του παγκοσμίου φήμης Ολλανδού βιολονίστα, André Rieu, που υποστήριξε την πατρίδα του, προκειμένου να φιλοξενήσει τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2020.
Μετά την αποχώρηση της Μπρέντα και του Άμστερνταμ ως διοργανώτριες πόλεις της Eurovision 2020, πλέον, 5 πόλεις διεκδικούν τη διεξαγωγή του 65ου Διαγωνισμού της Eurovision.
Αυτές είναι:
Πηγή: escxtra
Η δημόσια τηλεόραση του Κοσόβου δεν κατάφερε να αποκτήσει την ιδιότητα του πλήρους μέλος της EBU, αφού η ΓΣ της ένωσης δεν ενέκρινε τις απαιτούμενες αλλαγές στο καταστατικό. Η δημόσια τηλεόραση της “χώρας” όπως ήταν αναμενόμενο, δία μέσου του γενικού διευθυντή της – Ngadhnjim Kastrati, αντέδρασε στην αρνητική αυτή εξέλιξη, που δεν θα επιτρέψει το Κόσοβο να συμμετάσχει στο άμεσο μέλλον στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, αλλά και στα υπόλοιπα events της EBU. Διαβάστε περισσότερα
Ολοκληρώθηκε πριν από λίγο η ψηφοφορία στην γενική συνέλευση της EBU, που πραγματοποιείται στο Όσλο. Οι αλλαγές στο καταστατικό που θα βοηθούσαν την είσοδο του Κοσόβου στην ένωση δεν έγιναν δεκτές και έτσι θα πρέπει να περιμένει κι άλλο, για να κάνει το ντεμπούτο του στο διαγωνισμό της Eurovision. Διαβάστε περισσότερα
Σύμφωνα με πληροφορίες που επιβεβαιώσαμε σχετικά με την επικείμενη γενική συνέλευση της EBU που διεξάγεται από αύριο στο Όσλο, οι προτεινόμενες αλλαγές στο καταστατικό της ένωσης είναι “φωτογραφικές” και αφορούν την διευκόλυνση της εισόδου του Κοσόβου στην EBU. Διαβάστε περισσότερα
Ο Ευρωπαϊκός οργανισμός ραδιοτηλεοπτικών μέσων (EBU), επιβεβαίωσε στην ιστοσελίδα escXtra, ό,τι θα ψηφίσει για νέους κανόνες που διέπουν την είσοδο στον διεθνή οργανισμό, κατά την Γενική Συνέλευση της στο Όσλο της Νορβηγίας αυτή την εβδομάδα.
Ωστόσο δεν διευκρίνισε ποια θα είναι τα νέα κριτήρια για την απόκτηση της ιδιότητας μέλους. Πιθανότατα, θα ωφεληθούν οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς οι οποίοι έχουν ένα μέρος του εδάφους εντός του ευρωπαϊκού χώρου (και θέλουν να συμμετάσχουν στην Eurovision).
Σε περίπτωση που τελικά εγκριθούν αυτές οι αλλαγές, οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς οι οποίοι έχουν κάνει αίτηση ένταξης στον οργανισμό που εκκρεμεί, θα πρέπει να υποβάλουν νέα αίτηση που να πληρεί τους νέους κανόνες.
Ήδη, η ραδιοτηλεόραση του Κοσόβου, RTK, καθώς και η ομοσπονδία των ραδιοτηλεοπτικών φορέων των 12 αυτόνομων πόλεων/περιοχών της Ισπανίας, FORTA, έχουν εκφράσει ενδιαφέρον για την ένταξη τους στην EBU.
Ενώ, θα μπορούσε να ανοίξει η πόρτα για τη ραδιοτηλεόραση, Khabar Agency, του Καζακστάν να υποβάλει αίτηση για πλήρη ένταξη για πρώτη φορά.
Σε κάθε περίπτωση, που η εν λόγω νομοθεσία εγκριθεί, οι αιτούντες σταθμοί θα πρέπει να περιμένουν μια απάντηση από την EBU και στη συνέχεια να υποβάλουν νέα αίτηση για ένταξη στο πλαίσιο του νέου κανονισμού και των οποίων οι αιτήσεις θα εξεταστούν στην επόμενη συνέλευση, τον Δεκέμβριο.
Για να εγκριθεί το αίτημα της ένταξης στην EBU, θα πρέπει τα 2/3 να ψηφίσουν υπέρ της απόφασης, δηλαδή 38 από τα 56 μέλη της EBU.
Η ιδιότητα πλήρους μέλους της EBU δίνει δυνατότητα συμμετοχής στους διαγωνισμούς της Eurovision και της Junior Eurovision. Τα συνδεδεμένα μέλη όπως το RTK, το Khabar Agency αλλά και το SBS μπορούν να συμμετάσχουν μόνο κατόπιν έγκρισης και ειδικής πρόσκλησης της Επιτροπής συντονισμού του εκάστοτε διαγωνισμού.
Πηγή: escXtra
Ακούγοντας την λέξη Eurovision, αδιαμφισβήτητα το μυαλό όλων μας ταξιδεύει στον ετήσιο μουσικό διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, που αποτελεί τον μακροβιότερο τηλεοπτικό μουσικό διαγωνισμό στον κόσμο και συγκεντρώνει περίπου 200 εκατομμύρια τηλεθεατές κάθε χρονιά.
Τι σημαίνει όμως η λέξη Eurovision; Πότε γεννήθηκε η ιδέα ενός ευρωπαϊκού διαγωνισμού τραγουδιού; Προσδεθείτε λοιπόν, γιατί θα κάνουμε μαζί ένα ταξίδι στον χρόνο για να μάθουμε την ιστορία που κρύβεται πίσω από τον πολυαγαπημένο μας θεσμό.
Στις 6 Ιουνίου 1954 στο Μοντρέ της Αυστρίας, κάπου ανάμεσα στους αμπελώνες και την λίμνη της Γενεύης, επρόκειτο να πραγματοποιηθεί η πρώτη μετάδοση της Eurovision: μια εξωτερική μετάδοση του φεστιβάλ νάρκισσου και μια παρέλαση από 25 άρματα στολισμένα από λουλούδια, yodellers, τραγουδιστές και διάφορα πνευστά όργανα.
Αμέσως μετά ακολούθησε μια 90λεπτη ξενάγηση στο Βατικανό, με τον Πάπα Pius XII να τελειώνει με μια ομολογία, στα Λατινικά, για τις υποσχέσεις και κινδύνους της τηλεόρασης, πριν ευλογήσει το κοινό (urbi et orbi) σε έξι διαφορετικές γλώσσες.
Τις επόμενες ημέρες διεξήχθησαν οι ιπποδρομίες Palio στην Σιένα της Ιταλίας, μια δεξίωση για προσφυγόπουλα στην Ολλανδία, μια αθλητική συνάντηση στην Γλασκόβη, μια κατασκήνωση νεολαίας στον ποταμό Ρήνο με την συμμετοχή του καγκελάριου Adenauer, μια αγροτική έκθεση στην Δανία, μια πομπή στο Grand’Place στις Βρυξέλλες, η παρέλαση του Βασιλικού Ναυτικού μπροστά από την Βασίλισσα Ελισάβετ και μια εκδήλωση αλόγων στο Λονδίνο.
Όλα αυτά, στο σύνολό τους 18 προγράμματα, μεταδόθηκαν κατά την διάρκεια της πρώτης «Ευρωπαϊκής Τηλεοπτικής Σεζόν» των ευρωπαϊκών προγραμμάτων ανταλλαγής, στο επίκεντρο των οποίων ήταν τα εννέα προγράμματα που ανταλλάχθηκαν για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου. Παρακολουθώντας τα, ο κόσμος «κόλλησε» στις οθόνες των σπιτιών τους και στις μπυραρίες, αλλά και μπροστά από παράθυρα καταστημάτων.
Κατά την διάρκεια αυτών των ζωντανών εκπομπών, μηχανικοί εγκατέστησαν κατάστημα στον πύργο της πόλης της Λίλ, έτοιμοι να αποφύγουν ή να διορθώσουν οποιεσδήποτε βλάβες δικτύου. Αυτή η θέση ελέγχου έδωσε το όνομα στην επιχείρηση ως το «Πείραμα της Λιλ».
Για τους υπόλοιπους, έμεινε γνωστή ως Eurovision, μια λέξη επινοημένη από τον Άγγλο δημοσιογράφο George Campey, ο οποίος – σε ένα άρθρο του στις 5 Νοεμβρίου 1951 στην εφημερίδα London Evening Standard για την μετάδοση ενός βρετανικού προγράμματος στην ολλανδική τηλεόραση – ανέφερε πως «Eurovision είναι ένα σύστημα συνεργασίας για την ανταλλαγή τηλεοπτικών προγραμμάτων μεταξύ των χωρών της Δυτικής Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένου και της Βρετανίας».
Ο αντίκτυπος της σεζόν δεν οφειλόταν μόνο στα προγράμματα, μερικά από τα προγράμματα τα οποία δεν ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακά, αλλά στην πρόθεση να επαναληφθεί το πείραμα. Εξάλλου, το δίκτυο που είχε δημιουργηθεί για την σεζόν είχε πιο μόνιμο χαρακτήρα σε σχέση με τα δίκτυα που συνεργάστηκαν για την προβολή της στέψης της Ελισάβετ Β’.
Ωστόσο, η μετάδοση της τελετής στέψης της Ελισάβετ Β’ ήταν αυτή που έβγαλε την τηλεόραση από την σφαίρα των διαφορετικών προτύπων. Τότε έγινε ευρωπαϊκή, με χιλιάδες Γάλλους, Βέλγους, Ολλανδούς, Γερμανούς και Βρετανούς τηλεθεατές να παρακολουθούν για πρώτη φορά την στέψη ενός ηγεμόνα.
Δεξία: Το Φεστιβάλ νάρκισσου στην Αυστρία – Αριστερά: Η τελετή στέψης της Βασίλισσας Ελισάβετ Β’
Μετά την πρώτη σεζόν ανταλλαγής προγραμμάτων το 1954, τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει το κύμα της Eurovision. Η Ευρώπη ήθελε να γυρίσει την πλάτη της στον πόλεμο, με τους ανθρώπους να αρχίζουν να ταξιδεύουν και πάλι, να διασχίσουν σύνορα, να εμπορεύονται. Οι διεθνείς ανταλλαγές ήταν το χαρακτηριστικό γνώρισμα των ημερών, με την τηλεόραση να αντανακλά αυτή την νέα τάξη πραγμάτων.
Όλα ξεκίνησαν στις 8 Σεπτεμβρίου 1953, όταν στα στούντιο της Lime Grove στο Λονδίνο, για πρώτη φορά αποστολές από τις ευρωπαϊκές χώρες συναντήθηκαν και αποφάσισαν να διοργανώσουν την «Ευρωπαϊκή Τηλεοπτική Σεζόν» για το καλοκαίρι του 1954. Τότε πάρθηκε η απόφαση ότι η κάθε χώρα θα αποστέλλει ένα πρόγραμμα και θα προβάλλεται ζωντανά στις συμμετέχουσες χώρες.
Τότε, ο Marcel Bezençon, ο άνθρωπος που λίγους μήνες αργότερα θα συνέβαλλε στην δημιουργία ενός μουσικού διαγωνισμού, πρότεινε την σύσταση μιας Επιτροπής Προγράμματος, με την συμμετοχή 8 χωρών (Βέλγιο, Δανία, Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία και Ελβετία). Η Επιτροπή αυτή χωρίστηκε σε δύο ομάδες, όπου στην πρώτη ομάδα θα είχαν την ευθύνη των ταινιών, ενώ στην δεύτερη ομάδα τα ζωντανά προγράμματα.
Παρά τα διάφορα προβλήματα, η EBU ήταν αποφασισμένη να επιτύχει, μεταδίδοντας ακόμη και το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου που διεξήχθη στην Βέρνη της Ελβετίας. Με την επιτυχία της καλοκαιρινής σεζόν, ο Marcel Bezençon, ο Jean d’Arcy και ο René C. McCall πείσθηκαν ότι ήταν αναγκαίο μια νέα πρωτοβουλία κάθε χρόνο για να προωθήσουν την τηλεόραση.
Περί τα τέλη Ιανουαρίου 1955, η Επιτροπή Προγράμματος της EBU, σε συνάντηση στο Μόντε Κάρλο, ενέκριναν δύο προγράμματα για περαιτέρω ανάλυση: ένας ευρωπαϊκός διαγωνισμός τραγουδιού από την μία, και ένα κύπελλο Eurovision για ερασιτέχνες κωμικούς – το δεύτερο εν τέλει απορρίφθηκε, αφού δεν ήταν αρκετά πειστικό όσο το πρώτο.
Λίγους μήνες αργότερα, και συγκεκριμένα στις 19 Οκτωβρίου 1955, στο Palazzo Corsini στην Ρώμη, με προεδρεύον τον Sir Ian Jacob, Γενικό Διευθυντή του BBC, συμφωνήθηκε όπως ξεκινήσει ένας ευρωπαϊκός διαγωνισμός τραγουδιού την ερχόμενη άνοιξη, και μετά από πρόταση της ελβετικής αποστολής, στο Λουγκάνο της Ελβετίας. Έτσι κι έγινε λοιπόν. Στις 24 Μαϊου 1956, πραγματοποιείται η πρώτη διοργάνωση του μουσικού διαγωνισμού της Eurovision με την συμμετοχή 7 χωρών.
Με την προβολή του ευρωπαϊκού διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision, η EBU κατάφερε να χτίσει γερά θεμέλια σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σήμερα, ο διαγωνισμός μετράει 64 διοργανώσεις με εκατοντάδες τραγούδια να λαμβάνουν μέρος και 52 χώρες να έχουν περάσει από την σκηνή έστω από μία φορά, ενώ περίπου 200 εκατομμύρια τηλεθεατές ετησίως να παρακολουθούν τον μακροβιότερο ζωντανό τηλεοπτικό μουσικό διαγωνισμό στον κόσμο.
Πηγή/Εικόνες: ebu.ch
Η EBU απώλεσε τα πνευματικά δικαιώματα των Παιχνιδιών Χωρίς Σύνορα, τα οποία επιστρέφουν σε λίγους μήνες στις οθόνες μας, με την συμμετοχή πλέον και ιδιωτικών καναλιών στο εγχείρημα. Διαβάστε περισσότερα
